وبلاگ من

باور می‌کنید روستایی در ایران باشد که مردم آن، اصالتی اروپایی دارند و به زبانی غیر از فارسی و زبان‌های محلی ایرانی مسلط هستند؟! روستای زرگر قزوین، روستایی است اروپایی در دل ایران.

روستای زرگر آبیک دارای قصه‌ای عجیب و جالب است. مردم روستای زرگر به زبان لاتین می‌نویسند و به زبان رومانو که همان زرگری نام دارد سخن می‌گویند. در ادامه این مقاله از مجله دلتا قصه روستای رومانو یا همان روستای زرگر را برایتان بازگو می کنیم.

روستای زرگر آبیک
روستای زرگر یکی از روستاهای استان قزوین است که در بخش بشاریات شهرستان آبیک قرار دارد.

مردم این روستا یک راز دارند. یک نکته مبهم تاریخی که مرموزشان می کند. مردم روستای زرگر زبان مادری‌شان رومانو است. به زبانشان زرگری هم می‌گویند. اهالی روستای زرگر ایرانی-اروپایی هستند.

اهالی این روستا، به‌زبان لاتین می‌نویسند. زرگری‌ها چهره‌ای آریایی دارند و قامت بلندشان یادآور وایکینگ‌ها و گلادیاتور‌ها می‌باشد. شغل اصلی بومیان این روستا، دامداری و کشاورزی است.

تاریخچه روستای زرگر
تاریخچه روستای رومانو دربردارنده حقیقتی مبهم است که آن‌را مرموز و عجیب می‌کند. زبان مادری زرگری‌ها رومانو است که به آن زرگری می‌گویند. اما مساله اینجاست که حتی خود بومیان روستای زرگر هنوز دقیقا نمی‌دانند که ریشه آن‌ها به کجای جهان باز می‌گردد و چگونه به ایران رسیدند!

روایات و افسانه‌های روستای زرگر
روایات متعددی راجع به اصالت مردمان روستای زرگر شنیده می‌شود.

اول: آن‌‌ها خودشان را مردم یونان و ایتالیا می‌دانند. همین زبان رومانو ملاک آن‌هاست. در جنگ ایران و روم، ۲۰۰ نفر از رومانو‌‌ها به‌دست پادشاه ایران اسیر شدند، اما به دلیل بدن ورزیده‌شان، توسط پادشاه عفو، وَ آن ها هم در نزدیکی قزوین ساکن می‌شوند.

دوم: می‌گویند آن‌ها بیشتر کولی‌هایی بودند که معلوم نیست چه اتفاقی افتاده که در جهان پراکنده شده‌اند. آن‌ها کشاورز و دام‌پرورند. به هر حال هیچ‌کس مطمئن نیست این مردم از چه آب و خاکی ریشه گرفته‌اند.

سوم: آنها از هیچ جا نیامده‌، بلکه همیشه و همیشه همین‌جا بوده‌اند. فقط آن‌ها همان آریایی‌های اصیلی هستند که در فلات ایران ساکن شدند و اصالت آریایی خود را حفظ کرده‌اند.

چهارم: سندهایی که منابع خوب تاریخی هستند می‌گویند در زمان‌های دور، رومانی جزو عثمانی یا ترکیه فعلی بوده است و حالا مردمش ساکن نقطه‌‌ای در چند کیلومتر آن طرف‌تر از آنجا هستند.

اگرچه زرگرها به زبان رومانیایی سخن می‌گویند، اما خود را ایرانی می‌دانند.

زبان زرگری
زرگری نام یکی از شاخه ‌های زبان ‌رومانیا آریائی در ایران است. وقتی زرگرها به زبان رومانو با هم حرف می‌زنند، حتی تشخیص کلمات هم ممکن نیست، چه برسد به معنی‌شان.

رومانو زبان کاملی است و دارای دستور زبان می‌ باشد. زبان‌ رومانی، زبانی است که مردم کولی به آن سخن می‌گویند و در زمره زبان‌های هندو آریائی قرار دارد.

فرهنگ و آداب و رسوم مردم رومانو
در این روستا زنی که همسرش از دنیا می‌رود، هرگز ازدواج نمی‌کند.
 مردی که همسر دارد هرگز خیانت نمی‌کند.
اگر کسی خلاف کند، از روستا طرد می‌شود.
مردمان روستای رومانو روی آداب و رسومشان بسیار تعصب دارند و به آن ها پایبند هستند.
زرگری ها هرگز نه جدا می‌شوند و نه خیانت می‌کنند؛ این رسم برآمده از ایل است.
جوان‌های زرگر همانند تهرانی‌ها لباس می‌پوشند، اما عقاید زرگری را هنوز حفظ کرده‌اند و به باورهای قومی‌شان احترام می‌گذارند.
جوان‌های روستای رومانو از زبان، خط و اصالت خود  همچنان محافظت کرده‌اند تا بتوانند نسل به نسل آن را انتقال دهند.
با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.